مقایسه میزان بی حرکتی حاصل از ارتزهای پیش ساخته مچ دست در افراد سالم

سابقه و هدف: با وجود شیوع بسیار بالای بیماریهای مچ دست و استفاده عمومی از ارتزهای پیش ساخته موجود در بازار، اطلاع دقیقی در مورد میزان بی حرکتی ناشی از آنها وجود ندارد. لذا هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه میزان محدودیت حرکتی حاصل از چهار نوع ارتز پیش ساخته رایج، در افراد سالم بود. مواد و روشها: 40 دانشجوی دانشکده توانبخشی (22 دختر و18 پسر) در محدوده سنی 25-19 سال در این مطالعه شرکت داشتند. دامنه حرکتی مچ دست راست به وسیله الکتروگونیامتر اندازه گیری شد. سپس 4 نوع ارتز (تکنوتن، طب و صنعت،lp وoppo) به طور تصادفی بر روی دست نمونه ها بسته شد .هر فرد تا حد امکان، مچ دست خود را خم (flexion) و باز (extention) می کرد. هر حرکت سه بار انجام شد و بین هر ارتز، 60 ثانیه برای استراحت در نظر گرفته شد. آزمون آنووا با اندازه گیریهای مکرر برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها آنالیز داده ها نشان داد که میانگین دامنه خم کردن (001/0< p) و باز کردن (001/0< p) چهار ارتز، تفاوت معنی داری داشت. آزمون بونفرونی نشان داد که میانگین دامنه خم کردن در ارتز oppo (10±40) به طور معنی داری کمتر از ارتز طب و صنعت و تکنوتن بود (به ترتیب 003/0< p و 02/0p <). همچنین میانگین دامنه باز کردن در ارتز طب و صنعت (10±52) با ارتز lp و تکنوتن، تفاوت معنی داری داشت (به ترتیب 001/0< p و 006/0p<). نتیجه گیری: هیچ کدام از ارتزهای پیش ساخته، منجر به بی حرکتی نمی شوند. بنابراین توجه درمانگران به ویژگیهای ارتز، قبل از تجویز و تناسب آن بادست استفاده کننده، بسیار حائز اهمیت است.